Lady Maud Warrender (1870-1945)

Lady Maud Warrender (1870–1945), z domu Ethel Maud Ashley, zona wiceadmirala Sir Jerzego Jana Scot­ta Warrendera, 7. baroneta. Lady Warrender, siostrzenica meza Shelagh, czesto brala udzial z Daisy w przedstawieniach teatralnych, odgrywanych podczas przyjec urzadzanych w domach angielskiej arystokracji dla króla Edwarda VII i królowej Aleksandry. Daisy nie starala sie rywalizowac jako wy­konawczyni, totez w styczniu 1906 r., po wystawieniu muzycznej fantazji swej wlasnej kompozycji, chwalila spiew Warrender jako „doskonaly“.

„Maudie“, znana powszechnie ze swego pieknego glosu (raz zaspiewala nawet duet z Nellie Melba) i zdol­nosci organizacyjnych, wystawila w 1903 r. Coronation Ode (Ode Koronacyjna) Sir Edwarda Elgara zawierajaca slynny hymn Land of Hope and Glory (Ziemia Nadziei i Chwaly). Premiera odbyla sie w obecnosci króla Edwar­da i królowej Aleksandry.

Za namową lady Warrender angielska pianistka Ethel Liggins (1886-1970) zaczęła występować pod polsko ­brzmiącym nazwiskiem – co stanowiło wówczas cechę pożądaną wśród najlepszych muzyków. Grała jako „Ethel Liginska”, a później została nazwana „Paderewskim wśród Pianistek”!

Niniejszy portret, wykonany przez studio Lafayet­te’a w lutym 1900 r., ukazuje Lady Warrender w ko­stiumie składającym się ze średniowiecznej korony oraz białej sukni oblamowanej złotem. W stroju tym pojawiła się dzień wcześniej w musicalu The Masque of War and Peace (Maska Wojny i Pokoju) wystawionym na deskach Her Majesty‘s Theater w Londynie w celu zebrania funduszy dla wdów i sierot po żołnierzach poległych w wojnie burskiej. Modę na przedstawienia sceniczne wskrzeszające romantyczną, przedindustrial­ną Brytanię i odpowiadające patriotycznym późno­wiktoriańskim ideałom zainspirowały ruch Arts & Cra­fts oraz poezja Alfreda Lorda Tennysona (1809–1892).

W „Masce“ Lady Warrender odgrywała rolę “Współ­czucia” i wraz z panią Willie James, która wystąpiła jako “Miłosierdzie”, wpłynęła na scenę łodzią. Czasopismo Lady’s Pictorial tak opisało ten moment: “Przepiękny głos lady Maud Warrender słychać było, gdy schodziła z łodzi… śpiewała tak bardzo smutną piosnkę, iż każ­dy życzył sobie, by “Współczucie” nie musiało być aż tak głębokie”. Inna wersja portretu z tej sesji, którego negatyw zaginął, opublikowana została w co najmniej trzech ówczesnych magazynach.

Zupełnie przypadkiem lady Warrender przypisuje się przyczynienie się do zmiany nazwiska brytyjskiej rodziny królewskiej w czasie I wojny światowej. Gawę­dząc z królem Jerzym V w trakcie prywatnego przyję­cia w Buckingham Palace, Maud powtórzyła jedną z plotek dotyczących rodowego nazwiska dynastii Sa­xe-Coburgh-Gotha, pochodzenia królowej Marii z kró­lewskiej rodziny z Wirtembergii, a także faktu, że cesarz niemiecki był kuzynem ciotecznym króla: „Och, Panie, wydaje mi się, iż całe to zamieszanie wynika z powodu twojego nazwiska, jesteś proniemiecki“. Wedle donie­sień, usłyszawszy to król zbladł i chwilę później wyszedł.

Gdy wybuchła I wojna światowa Daisy, księżna von Pless, będąc Angielką nie mogła opuścić Niemiec. W czasie swego pobytu w Szczawnie Zdroju (Bad Sal­zbrunn) w październiku 1915 r. dowiedziała się o upad­ku Belgradu i chwilę potem usłyszała graną przez pia­nistę melodię z 1903 r., którą niegdyś śpiewała wspól­nie z Maudie. „[Słyszałam] moją dawną piosenkę, Two Eyes of Grey, (...) i choć znałam każde jej słowo, nie odważyłam się zaśpiewać…”

Dwoje szarych oczu, od których biła jasność –
Cóż za cień zasnuł całą waszą światłość ?