Lady Randolph Churchill (1854–1921), z domu Jen­nie Jerome, matka Winstona Churchilla, sfotografowa­na w grudniu 1899 r.

Typ portretu ukazujacy spowita muslinowym szalem modelke w pólpostaci i przywolujacy na mysl slynne wizerunki Lady Hamilton malowane przez George­‘a Romneya cieszyl sie duza popularnoscia w latach 1897–1903 wsród pieknych pan z towarzystwa.

Jennie byla córka Leonarda Jerome, bogatego fi­nansisty z Nowego Yorku. Jej pierwszym mezem byl brytyjski polityk lord Randolph Churchill. Pelna tem­peramentu kobieta, ksiezna Marthe Bibesco, opisuje, ze w 1874 r. Jennie, bedac w zaawansowanej ciazy z synem Winstonem, „z niechecia opuscila sale balowa i to dopiero wówczas, gdy dziecko zaczelo dawac niepozostawiajace juz zadnych watpliwosci znaki, iz za­mierza przyjsc na swiat“.

Po przedwczesnej smierci meza, podobno z powodu syfilisu, Jennie poslubila w 1900 r. brata Daisy, George’a Cornwallisa-Westa – „najprzystojniejszego mezczyzne swych czasów“. Jennie równiez uwazano za wielka pieknosc, a jej portret pedzla J.S. Sargenta pojawil sie w bardzo waznej Book of Beauty.

W pamiętniku Daisy znajduje się wzmianka o ślubie George’a z Jennie, w której zwraca ona uwagę, iż jej brat jest rówieśnikiem syna Jennie, Winstona. Podczas pobytu Jennie i George’a w Książu Daisy zaobserwo­wała: “Jennie wciąż bardzo go kocha, biedactwo, to nadzwyczaj miła i nadal bardzo piękna kobieta, ale oczywiście różnica wieku jest smutna i stanowi poważ­ną przeszkodę”. Jennie musiała być niezwykle zakocha­na w George’u skoro wraz z nim zniosła najgorszą z plotek, głoszącą, że poślubia ona zwykłego „Pana”, tracąc tym samym tytuł „Lady”, na co gazety dowcipnie zwróciły uwagę po jej ślubie:

Małżeństwo przetrwało trzynaście lat. Z pewnością nie sprzyjała mu oziębłość okazywana przez matkę George’a, Patsy. W liście do Daisy z sierpnia 1914 r. porównała ona Jennie do drugiej żony syna, popular­nej brytyjskiej aktorki Stelli Patrick Campbell, pisząc: “Wiesz Daisy, lubię tę kobietę [Stellę]. Jest dla mnie miła, w przeciwieństwie do poprzedniej…”.

Jennie była zbyt kosztowną żoną dla mężczyzny dys­ponującego skromnymi środkami, na co zwrócił uwagę sam George: „W kwestii pieniędzy nie znała żadnego umiaru“. Biograf George’a zauważył, że „zawsze istniało wiele zabawnych sposobów trwonienia pieniędzy, a Jen­nie i George zaniedbali tylko kilka z nich“. Po rozwodzie z George’em Kronika dworska (Court Circular) sarkastycznie nadmieniła, że George Cornwallis-West będzie w przy­szłości znany jako „Lady Randolph Churchill!“.

Trzecim mężem Jennie był Montagu Phippen Porch, za którego wyszła za mąż w 1918 r. Po latach sprawo­wania funkcji jednej z najznakomitszych gospodyń w londyńskim towarzystwie, poświęciła się pracy do­broczynnej i została sławną dziennikarką.

Chociaż na powierzchni negatywu w okolicy lewe­go ramienia widoczne są już poważne ślady zniszcze­nia, portret niewątpliwie dowodzi umiejętności, z któ­rych słynął Lafayette. Przekonanie modelki, by wybra­ła portret w udrapowanym szyfonie z pewnością nie było trudne. Niemal wszystkie zachowane wizerunki tego typu wykonane przez studio pasują do słów J. B. Schrievera, zawartych w jego podręczniku fotografii: „Bardzo piękny, szkicowy efekt można uzyskać poprzez delikatne udrapowanie tkaniny wokół ramion... Dzięki prostej draperii całe zainteresowanie skupia się na twa­rzy portretowanego, draperia pomaga w uwypukleniu jej rysów“. Wiktoriańskie kobiety zwykły zakładać na oficjalne okazje mocno wykrojone suknie, prezentują­ce ich dekolt i nagie ramiona, co dziś może niektórych zaskakiwać.

Wersja niniejszej fotografii została opublikowana 22 marca 1900 r. w magazynie The Lady.