 |
Negative No: Laf4814 Dated 16-06-1905 |
W wieku 23 lat odziedził wielkie bogactwo, stając się właścicielem młynów w Batterse‘a. Po ukończeniu prestiżowej szkoły w Harrow, poświęcił się karierze wojskowej, w której osiągnął w 1899 r. stopień porucznika. Już wtedy dał się poznać jako entuzjasta samochodów. W 1902 r. nazywany był w prasie „gentlemenem powszechnie znanym w Królestwie albo osobiście, albo przynajmniej z imienia“. Auta niewątpliwie odgrywały dużą rolę w jego życiu publicznym, zawodowym i osobistym!
Od zarania motoryzacji Mayhew poznał wiele samochodów. Był wlaścicielem i kierowowcą benza, panharda, morsa, new orleana i napiera. Jak wyznał w wywiadzie udzielonym „Motoring Illustrated“: „Zazwyczaj trzymam w garażu trzy lub cztery auta, które każdego roku wymieniam na najnowsze modele“. W maju 1902 r. spędził miodowy miesiąc, zapewne pierwszy tego rodzaju w historii, jeżdżąc z małżonką po Walii. Wkrótce potem ukazały się w prasie zdjęcia jego żony za kierownicą jej własnych samochodów – baby peugeota i panharda o mocy 7 KM!
W kwietniu 1900 r. Mayhew, prowadząc panharda 8 KM, wziął udział w pierwszym teście na 1000 mil, a dwa lata później w słynnym wyścigu z Paryża do Madrytu, kierując napierem o mocy 35 KM. W tym samym roku, też na napierze, przegrał o włos rajd kwalifikacyjny do Pucharu Gordona Bennetta. Nie zakwalifikował się również następnego roku, choć startował na potężnym napierze 80 KM. Jednakże jego udział w wyścigach zaowocował dozgonną przyjaźnią z innymi zawodnikami – lordem C.S. Rollsem i S.F. Edgem.
W maju 1902 r. odebrał pierwszą, z zamówionych pięciu, ciężarówkę firmy Napiera o mocy 16 KM, przeznaczoną dla jego młynów w Batterse‘a. Jej platforma była w stanie udźwignąć 5 ton mąki. Ten to fakt zadecydował o zastąpieniu nią wozów konnych.
Jako jednen z założycieli i wiceprezydent Klubu Automobilowego Wielkiej Brytanii i Irlandii (ACGBI), a także prezes Komitetu Drogowego w Radzie Miejskiej Londynu, Mayhew nie szczędził sił w walce o uznanie nowego sposobu transportu. Napisał nawet na ten temat artykuł pt. Nadchodząca rewolucja, wydrukowany w czerwcu 1902 r. w „The Car Illustrated“, w którym roztaczał wizję przyszłości bez koni i smrodu na ulicach, mniej napraw drogowych i szybszą dostawę towarów.
Jego wyszkolenie wojskowe przyczyniło się do znalezienia atrybutów auta dla armii. By to udowodnić, Mayhew wraz z innymi zmotoryzowanymi kolegami, oddali się do dyspozycji władzom wojskowym. Sukces ich przedsięwzieć stał się przyczyną utworzenia Brytyjskiego Korpusu Wolontariuszy do Zmotoryzowanej Służby (BMSVC), na czele którego – w nowej randze pulkownika – stanął sam Mayhew.
Kiedy wybuchła pierwsza wojna światowa, 21 członków BMSVC wyruszyło do Francji, by asystować Ekspedycyjnym Siłom Armii Brytyjskiej. Za swoje zasługi na tym polu Mayhew został oznaczony Orderem Brytyjskiego Imperium.
W listopadzie 1904 r., obchodzący drugą rocznicę powstania, Korpus liczył 155 członków, którzy w ciągu roku wykonali 1289 zadań. W czerwcu 1905 r. król wezwał 24 z nich do uczestnictwa, w ich samochodach i galowych mundurach, w paradzie militarnej w Aldershot, zorganizowanej na cześć króla Hiszpanii, który był zagorzałym entuzjastą automobili.
W sierpniu 1905 r. Mayhew poprowadził kawalkadę 50 aut, którymi członkowie BMSVC obwieźli stacjonujących w Londynie oficerów marynarki fracuskiej po wartych zobaczenia lokalnych atrakcjach. Kierował on wtedy czterocylindrowym napierem z mostem napędowym o mocy 40 KM, pokazanym na niniejszej fotografi. Mayhew stał się zwolennikiem brytyjskich samochodów napier napędzanych benzyną, zanim jeszcze marka ta zyskała uznanie po zdobyciu Pucharu Gordona Bennetta w 1902 r. i pozwolił firmie Napiera na używanie swojego nazwiska w ich kampanii reklamowej. W maju 1902 r. jedna z ich reklam dumnie ogłosiła: „[Pan Mayhew] jest zdania, że firma Napiera przoduje na angielskim rynku i że jej pozycji nie zagraża w przyszłości inny konkurent“.