|
Negative No: Laf2805,
Dated 20-03-1903 |
Urodziwszy się dziedzicem niesłychanej fortuny, Rupert znalazł się również w obowiązku przejęcia wielu powinności, które ciążyły na jego ojcu – prezesie browaru Guinnessa i wielkim filantropie.
Poza pomocą dla ubogich, finansowym wspieraniem szpitali i uniwersytetów, ratowaniem i ofiarowaniem skarbów sztuki narodowi angielskiemu i irlandzkiemu, Rupert, będąc człowiekiem o wrodzonej dociekliwości, stał się także mecenasem medycznych eksperymentów.
Kierowany silnym poczuciem służby, wziął na siebie wiele publicznych funkcji i przez wiele lat sprawował urząd posła do parlamentu. W tejże gorąco wspierała go żona Gwendolen, córka 4. hrabiego Onslow, która później sama została znanym politykiem. Przez 63 lata małżeństwa pozostawała ona wiernym towarzyszem i współpracownikiem męża. W 1911 r. oboje stali się entuzjastami rewolucyjnych metod rolnictwa. Jednym z projektów, którymu się poświęcili, było zmiejszenie ryzyka zarażenia się przez dzieci krowią gruźlicą przez produkcję sterylizowanego mleka.
Pod koniec swojego życia osiemdziesięcokilkuletni Guinness otrzymał Order Podwiązki. Odznaczenie to, zazwyczaj nadawane przez króla osobom wielce zasłużonym ojczyźnie, zostało mu wręczone w obecności innego laureata, Winstona Churchilla – co dodatkowo podkreśliło doniosłość zasług Guinnessa.
Na przedstawianej fotografii widzimy Guinnessa w czterocylindrowym samochodzie francuskim marki De Dietrich o sile 16 KM. Prawdopodobnie zakupił go za pośrednictwem Charlesa Jarrotta – słynnego kierowcy wyścigowego i przedstawiciela De Dietricha w Wielkiej Brytanii – po wystawie automobili w Crystal Palace w Londynie w lutym 1903 r. Jednakże budowę karoserii i dekorację wnętrza zlecił lokalnej firmie, Victoria Carriage Works Ltd. Firma ta zaprezentowała efekt swojej pracy na pokazie samochodów w Agricultural Hall w Londynie w marcu tegoż roku. Eksponat wzbudził podziw publiczności i pochlebne opinie w prasie: „Auto należące do Lorda Ruperta Guinnessa, 16 KM De Dietrich, (…) jest jednym z najwspanialszych przykładów budowy nadwozia pokazanych na wystawie. Karoseria została wybornie wykończona w kolorze szmaragdowej zieleni, z czarnymi listwami od tyłu, a framugą i kołami w odcieniu patynowej żółci z ciemno zielonymi oblamówkami. Ta kombinacja kolorów jest bardzo artystyczna, szczególnie że marokańska zieleń tapicerki siedzeń dopełnia całości“.
Samochód ten jeszcze w 1989 r. znajdował się w prywatnej kolekcji na terenie południowej Anglii.
Niniejsza fotografia została opublikowana w magazynie „The Car Illustrated“ 15 kwietnia 1903 r.