Artur James Balfour, późniejszy 1. hrabia Balfour

Negative No: Laf0007
Undated

Artur James Balfour, późniejszy 1. hrabia Balfour (1848-1930) sfotografowany przy 4-cylindrowym samochodzie marki Daimler o 4,5-litrowej pojemności silnika i mocy 24 KM

Balfour zasłynął jeszcze za swojego życia zarówno jako filozof, dyskutujący na temat ówczesnych problemów religijnych, jak i wybitny mąż stanu i premier Wielkiej Brytanii. Karierę polityczną rozpoczął pod wpływem swojego wuja, lorda Salisbury, który trzykrotnie sprawował funkcję premiera rządu. Począwszy od 1885 r. Salisbury zatrudniał siostrzeńca na różnych stanowiskach ministerialnych, aż w 1892 r. doprowadził go do objęcia przywództwa Partii Konserwatywnej w Izbie Gmin.

W 1902 r. Balfour zastąpił swojego wuja na fotelu premiera. Jego rząd wprowadził w życie reformę szkolnictwa (1902), zakończył wojnę burską, przegłosował akt umożliwiający zakup magnackich włości w Irlandii (1903), stworzył radę obrony Imperium (1904) oraz zapoczątkował francusko-angielski układ (Entente Cordiale). Balfour zrezygnował ze stanowiska premiera w 1905 r. z powodu różnic w rządzie na temat wolnego rynku, ale zatrzymał funkcję lidera Partii Konserwatywnej do 1911 r. W roku 1915 powrócił do rządu i w 1917, będąc ministrem spraw zagranicznych, napisał słynną „Deklarację Balfoura“, która zapoczątkowała utworzenie państwa Izraela w 1948 r.

Znany i podziwiany jako bezlitosny erudyta w parlamencie, w życiu prywatnym pozostał kawalerem. Był znakomitym graczem w golfa i do późnego wieku uprawiał tenis. Był również zapalonym entuzjastą samochodów.

Jego pierwszym autem, nabytym w 1900 r., byl mały De Dion, „który mieścił cztery osoby, siedzące naprzeciwko siebie wokół kierownicy, bez zadaszenia, a więc wystawione na wszelkie kaprysy pogody“. Samochód ten często się psuł, ale Balfour uparcie jeździł nim na ważne spotkania. Pewnego wietrzego październikowego dnia musiał nawet sam zastąpić jego ciągle zdmuchiwane światła dużą ręczną latarnią, którą, siedząc obok szofera, wymachiwał przez całą drogę do Edynburga.

Na prezentowanej fotografii stoi przy 4-cylindrowym daimlerze o 4,5-litrowej pojemności silnika i mocy 24 KM, należącym do jego przyjaciela Johna Scott Montague (późniejszego lorda Montague of Beaulieu). Portret ten został zrobiony w maju 1902 r. podczas konkursu na „Jazdę pod górę i wydajność“, zorganizowanego przez Klub Automobilowy na drodze z Londynu do Oksfordu (stąd widoczny w tyle słupek drogowy!). Scott Montague, który zaprosił i przywiózł Balfoura na ten konkurs, zamierzał wkrótce wydać nowy tygodnik „The Car Illustrated“i wykorzystał okazję, by sfotografować przyszłego premiera w roli promotora nowego środka transportu. Zdjęcie ukazało się 28 maja 1902 r. w pierwszym numerze tygodnika razem z przewodnim listem Balfoura do czytelników.

W lipcu 1902 r. Balfour odebrał swoje nowe auto – napiera o mocy 9 KM – które zamówił w kwietniu tegoż roku podczas wystawy w Crystal Palace. Na jego żądanie zostało ono wyposażone w większe opony (120 mm zamiast normalnych 90 mm) oraz w specjanie zaprojetkowaną przez Balfoura tylną część, którą w razie potrzeby można było usunąć, „by powiększyć miejsce na bagaż“.

Kiedy w 1928 r. 80-letni Balfour wycofał się z polityki, przyjaciele z różnych partii ofiarowali mu w prezencie nowego rolls-royca – składając zasłużony hołd jego miłości do samochodów i jego osiągnięciom w promowaniu nowego przemysłu.

Prezentowane zdjęcie stało się z czasem ikonograficznym portretem Balfoura i jako takie zostało włączone do serii jego wizerunków opublikowanych w 1930 r. wraz z jego nekrologiem w „The Times“. Później ukazało się ono na stronach jego licznych biografii, które – w większości – mylnie opisały je jako przedstawiające Balfoura przy jego pierwszym automobilu.